น่าเสียดายสามีข้าตายไปนานแล้ว

น่าเสียดายสามีข้าตายไปนานแล้ว

     สตรีใกล้คลอดร้องโอดโอย การคลอดลูกสร้างความเจ็บปวดเสียยิ่งกว่าบาดแผลใด ๆ ที่เคยได้รับ แต่ต่อให้เจ็บปวดปางตายเพียงใด ‘เหยียนหราน’ ก็ยังมีแรงด่าทอได้อย่างไม่ยั้งปาก

     “เจ้าลูกเต่าบัดซบต้าเหลียน! ทิ้งข้าไปไม่พอ ยังทิ้งเจ้าปีศาจน้อยไว้ในท้องข้าอีก! ” 

     “โธ่เอ๊ย! รีบออกมาได้แล้ว! เจ้าปีศาจน้อย! ” 

     “มารดาเถอะ! เจ้าขี้ขลาดเช่นบิดาเจ้าหรืออย่างไรถึงไม่รีบออกมา! ” 

     หมอตำแยที่เฝ้าดูต่างเศร้าสลด ใบหน้าเต็มไปด้วยความอ่อนล้าประหนึ่งกับกำลังต่อสู้อยู่ก็มิปาน ต่อให้ปลอบประโลมสตรีใกล้คลอดด้วยคำพูดแสนหวานแต่กระนั้นคำพูดผรุสวาทกลับด้านสะท้อนกลับ

     ช่างเป็นการทำคลอดที่เหนื่อยเหลือเกิน...

#เฟิงเฟิงห้ามแม่เจ้าที

คำเตือน 

นิยายเรื่องนี้มีการใช้คำหยาบ การกระทำที่รุนแรง และดำเนินเรื่องอยู่ในดินแดนสมมติ ไม่ได้อ้างอิงมาจากประวัติศาสตร์ใด ตัวละคร เนื้อเรื่อง เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น